«پیرس» و «رابینسون» (pearce & robinson) مدیریت استراتژیک را مجموعه‌ای از تصمیم‌ها و اقداماتی تعریف کردند که نتیجه اشتدوین و اجرای مدل برنامه ریزی استراتژیک پیرس نام گرفت که برای دستیابی به اهداف سازمانی قابل اجراست. مدیریت استراتژیک فرآیند جریان داده‌ها از طریق مراحل پی در پی برای رسیدن به یک هدف واحد است.
«پیرس» و «رابینسون» در کتاب «مدیریت استراتژیک» (strategic management) که در سال ۲۰۰۰ منتشر شد مدلی دیگر از مدل‌های برنامه ریزی استراتژیک ارائه کرده‌اند که شامل عناصر زیر است:
- تعریف مأموریت شرکت (چرا وجود داریم؟)
- در نظر گرفتن مسئولیت اجتماعی (چگونه شرکت می‌خواهد به توسعه پایدار دست پیدا کند؟)
- تجزیه و تحلیل محیط درونی و بیرونی که به آن تحلیل محیطی (Environmental analysis) نیز گفته می‌شود.
- شناسایی استراتژی‌هایی که در چارچوب مزیت رقابتی پایدار و بر اساس فعالیت‌های زنجیره ارزش و قابلیت‌های اثربخش هستند. به این مرحله تحلیل و انتخاب استراتژیک (Strategic analysis and choice) گفته می‌شود.
- فهرست کردن اهداف بلند مدت و شناسایی استراتژی‌های عمومی
- هدف گذاری کوتاه مدت، تکنیک‌های وظیفه‌ای و خط مشی‌هایی که اقدامات را تقویت می‌کنند.
- ساختاردهی، مهندسی و تمرکز مجدد بر سازمان
- پیگیری استراتژی‌ها در زمان اجراء، کشف مشکلات یا تغییرات و انجام تعدیلات لازم. به این مرحله کنترل استراتژیک (Strategic control) و بهبود مستمر (Continues improvement) گفته می‌شود.
تدوین و اجرای مدل برنامه ریزی استراتژیک پیرس به صورت متوالی است و تغییر در هر جزیی از این مدل بر سایر اجزا اثر خواهد گذاشت؛ بنابراین این مدل مدیریت استراتژیک از آغاز فرآیند برنامه ریزی تا اجرا باید در راستای اهداف سازمانی انجام شود.
