۱. کارکنان به اندازه کافی، مسئولیت پذیر نیستند.
۲. متعهد به رسیدن به اهداف تعیین شده نیستند.
۳. اهداف و عوامل کلیدی مهم و مرتبط با نقش خود در کسب و کار را نمی شناسند.
۴. برخی از کارکنان از نظم و انضباط مناسبی برخوردار نیستند.
۵. کارکنان هنگام تصمیم گیری دچار تردید می شوند و از مهارت تصمیم گیری بی بهره اند.
۶. از توانایی شناخت دقیق مسئله و حل آن بطور مستقل بی بهره اند.
۷. در زندگی شخصی، دچار مشکلاتی هستند که اثرات آن، در محیط کار انعکاس دارد.
۸. برخی از کارکنان نمی توانند به تنهایی از عهده وظیفه خود بربیایند.
۹. در مواردی، کارکنان انگیزه لازم برای انجام وظایف شان را ندارند.
۱۰. برخی از کارکنان منفی نگر هستند و کارها به سختی پیش می رود.
۱۱. برخی از کارکنان در برقراری ارتباط موثر با همکاران خود ناتوانند.
۱۲. بعضی از کارکنان از صداقت در گفتار، رفتار و عملکرد در محیط کار بی بهره اند.
۱۳. کارکنان ضرورت و اهمیت یادگیری و توسعه مهارت های خود را جدی نمی گیرند.
۱۴. برخی کارکنان متعهد به اخذ و یا ارتقاء رضایت مشتریان نیستند.

۱. کار و زندگی آن ها در تعادل نیست.
۲. از درک دقیق مسائل و چالش های کسب و کار خود عاجزند.
۳. بر روی اهداف و عوامل کلیدی موفقیت کسب و کار خود، متمرکز نیستند.
۴. به سختی به کارکنان خود در واگذاری کارها اعتماد می کنند.
۵. عجول و دچار سندروم نتیجه زودرس هستند.
۶. در بیان اهداف و نظرات خود شفاف نیستند.
۷. قدردان دیگران نیستند.
۸. در جزییات انجام کارها بیش از حد دخالت می کنند.
۹. بیش از اندازه محتاط هستند و ریسک نمی کنند.
۱۰. در تصمیم گیری بسیار مردد هستند و تصمیم گیری خود را مدام به تعویق می اندازند.
۱۱. انجام بسیاری از کارها را به تاخیر می اندازند.
۱۲. اشتباهات خود را نمی پذیرند و به آن ها اعتراف نمی کنند.
۱۳. در برابر تغییرات مقاومت می کنند.
۱۴. قادر به مدیریت اضطراب و استرس خود نیستند و آن را به محیط کارشان منتقل می کنند.