بهترین راه برای توصیف سیستم تولید ناب، مقایسه آن با تولید دستی و تولید انبوه باشد.

تولید کننده دستی از کارگران بسیار ماهر و ابزارهای ساده اما انعطاف پذیر استفاده می کند تا دقیقا آنچه مشتری می خواهد را بسازد اما این کار معمولا بسیار هزینه بر و طولانی است.

در تولید انبوه اغلب از کارگران نیمه ماهر یا غیرماهری استفاده می شود که ماشین آلات گران قیمت و تک منظوره را هدایت می کنند. این کار اگرچه مدت زمان را کاهش می دهد اما از آنجایی که این محصولات در حجم بسیار بالا و دقت نسبی تولید می شوند، تولید کننده انبوه ناگزیر است تمهیداتی از قبیل موجودی اضافی، کارگران اضافی و فضای اضافی را به سیستم تحمیل کند تا یکنواختی روند تولید را تضمین کند.

تولیدکننده ناب مزایای تولید دستی و انبوه را با هم تلفیق کرده و از قیمت بالای اولی و عدم انعطاف پذیری دومی اجتناب می کند. شاید مهمترین تفاوت میان تولید انبوه و تولید ناب، تفاوت در اهداف نهایی این دو باشد. تولید کننده انبوه، هدف محدودی را برای خود قرار می دهد.

به عبارت بهتر شمار قابل قبول عیب ها، بیشترین سطح قابل قبول برای موجودی ها و… اما نگرش تولید ناب مبتنی بر کمال است. یعنی نزول پیوسته قیمت ها، به صفر رساندن عیوب و ضایعات و تنوع بی پایان محصول و ایجاد خلاقیت و انگیزه در کارکنان و مشارکت و سازماندهی آنان در ایجاد ارزش افزوده در سازمان است. اگرچه هیچ تولید کننده نابی به کمال مطلق نرسیده اما سیستم تولید ناب میل همیشگی به کمال را با ایجاد تغییرات در سیستم را به بدنه تولید منتقل می کند.